Klasyczna Teoria Testów. KTT (psychometria)

Klasyczna Teoria Testów

Co to jest?

Głównym celem Klasycznej Teorii Testów pośród psychometrycznych badań jest rozpoznanie i rozwój rzetelności psychologicznych testów i szacunków; to jest mierzących wynik jednostki biorącej udział w teście i poziomu trudności pytań albo zadań w teście. Rzetelność jest wyliczana przez wynik jednostki w teście (zaobserwowany wynik) i ilość błędów w samym teście (błąd). Razem wskazują one jaki byłby prawdziwy wynik jednostki wyłączając błędy w pomiarach testu. Błędy mogą pojawić przez pomyłki w procesie przeprowadzania testu jak i przez codzienne niedogodności takie jak zmęczenie, głód itd.; ale jeśli standardowy błąd może być odnaleziony, wtedy łatwiej jest wykluczyć go z bilansu.

Jak się tego używa?

Charles Spearman był jednym z twórców klasycznej teorii testów, rozumiejąc że generalnie nie da się uniknąć błędów podczas pomiarów, że te błędy są losowymi zmiennymi, i w końcu, że mogą być współzależne i zindeksowane. Jest nadzieja, że przez te skorelowane błędy, można zrobić postęp, poprzez redukcję ilości błędów i zwiększenie rzetelności testów. Wyższa rzetelność testów może przynieść jeszcze prawdziwsze wyniki, co jest w istocie głównym celem klasycznej teorii i jest wartościowszym sposobem na wyszukanie odpowiedniego kandydata do pracy. Klasyczna Teoria Testów jest rzadko brana pod uwagę przez jednostki podejmujące testy psychometryczne, albo używające ich firmy, a powinna być, gdyż nie ma sensu przeprowadzać testu, który musi być solidnie przeanalizowany w by wyszukać błędy, zanim w ogóle odpowiedzi respondentów zostaną poddane pomiarom. Ważnym jest również, aby mieć wysoką rzetelność wewnątrz testów, zwyczajnie dlatego, że firmy nie chcą marnować czasu ani środków na używanie testów by oszacować walory przyszłych pracowników, jeżeli mają się okazać z kosmosu i nie dać żadnych wskazówek jak taki pracownik w przyszłości spisze się na danym stanowisku.